Ponad 200 km. drogami i bezdrożami Polski, sześć dni w deszczu, porywistym wietrze i spiekocie dnia, to trud jaki ponad 400 pielgrzymów 363 Łowickiej Pielgrzymki Pieszej zaniosło swojej Matce i królowej na Jasną Górę.

Jak każe ponad trzysta sześćdziesięcioletnia tradycja, w przeddzień Zesłania Ducha Świętego, Księżacy stają u tronu Matki, by zawierzyć Jej naszą Ojczyznę, swoje miasto, Księstwo Łowickie, swoje rodziny i gospodarstwa.

Trzeba dodać, że jest to jedna z najbardziej kolorowych, rozśpiewanych i roztańczonych pielgrzymek, rozpoczynająca coroczny, wzmożony ruch pielgrzymkowy na Jasną Górę.

Od czasów „szwedzkiego potopu” Księżacy po zakończeniu wiosennych prac polowych, nie zważając na sytuację polityczną, represje i prześladowania, wyruszali na pielgrzymkowy szlak, zawierzając się w opiekę Maryi.

Pod Jasnogórskim szczytem, ci ludzie, którzy tylko przed Bogiem chylą swą dumną głowę, tutaj trzykrotnie padają na twarz w hołdzie uwielbienia Matce.

Zgodnie z tradycją ostatnich dziesięcioleci, przed pomnikiem Prymasa Wyszyńskiego zagrała kapela, popłynęły rzewne i te skoczne łowickie dźwięki, zawirowały w tańcu kolorowe zapaski, swoją urodą oczarowały strojne łowiczanki.

Pośród tańczących nie mogło zabraknąć kierownika pielgrzymki ks. Wiesława Frelka oraz weterana łowickiego pielgrzymowania ks. Ludwika Wnukowicza.

Przed Cudownym Obrazem wierni wraz z duchowieństwem, oddając hołd Maryi, złożyli przysięgę wierności i posłuszeństwa Tej, która wysłucha wszystkich zanoszonych próśb i zaniesie Swemu Synowi.

Ukoronowaniem pielgrzymki była Msza św. której przewodniczył i homilię wygłosił biskup senior diecezji łowickiej, Józef Zawitkowski. W słowie do wiernych kaznodzieja dał przekonywujące świadectwo partiotyzmu i wierności Bogu, Matce Bożej i Ojczyźnie z jakich słynie Ziemia Łowicka ze swymi wiernymi synami.