Reklama

Aspekty

Pamięć o zmarłych pasterzach diecezji

W środę 24 stycznia 2024 o godz. 18:00 w Katedrze pw. Wniebowzięcia NMP w Gorzowie Wlkp. rozpocznie się Msza św. w intencji zmarłych biskupów i rządców diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

[ TEMATY ]

bp Wilhelm Pluta

bp Teodor Bensch

bp Adam Dyczkowski

katedra gorzowska

Gorzów Wlkp.

modlitwa za zmarłych rządców

ks. Załuczkowski

ks. Szelążek

ks. Nowicki

Archiwum Aspektów

Jan Paweł II przy grobie biskupa Teodora Benscha w katedrze w Gorzowie Wlkp.

Jan Paweł II przy grobie biskupa Teodora Benscha w katedrze w Gorzowie Wlkp.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Odbędzie się też procesja błagalna za zmarłych pasterzy Kościoła partykularnego. Do wspólnej modlitwy zaproszeni są wszyscy diecezjanie.

W 2023 roku modlitwy za zmarłych rządców - z inicjatywy bpa Tadeusza Lityńskiego - odbyły się po raz pierwszy. W ubiegłym roku Mszę św. z procesją błagalną do grobów zmarłych biskupów i rządców Kościoła zielonogórsko-gorzowskiego odprawił biskup pomocniczy Adrian Put.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Poniżej przypominamy sylwetki zmarłych duchownych stojących na czele Kościoła Gorzowskiego.

Po II wojnie światowej sytuacja duszpasterska na Ziemiach Zachodnich była bardzo trudna. Do głównych zadań pierwszego administratora apostolskiego ks. dra Edmunda Nowickiego (stał na czele Administracji od 15 sierpnia 1945 do 26 stycznia 1951) należała organizacja życia Kościoła na Ziemiach Odzyskanych, które weszły w skład Administracji Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej, Prałatury Pilskiej z siedzibą w Gorzowie Wlkp. Ks. Nowicki zapraszał księży do podjęcia posługi duszpasterskiej na Ziemiach Zachodnich i planował podstawy duszpasterstwa. Charakteryzował się niezwykłym zmysłem organizacyjnym. W 1946 roku wyodrębnił 29 dekanatów i 509 parafii. Wówczas obszar Administracji Apostolskiej był znacznie większy niż teren obecnej diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Ks. administrator Nowicki powołał do istnienia kurię, erygował niższe seminaria duchowne w Gorzowie Wlkp., Słupsku i Wschowie, a także wyższe seminarium w Gorzowie. Udało mu się również rozpocząć wydawanie, począwszy od 1946 r., „Tygodnika Katolickiego”. Wznowił też działalność „Caritas-u”. Za czasów rządów ks. Nowickiego uruchomiono ponad 1200 kościołów. Z dniem 26 stycznia 1951 władze państwowe wydaliły z Gorzowa ks. Edmunda Nowickiego z zakazem przebywania na terytorium administracji. Zmarł 10 marca 1971 jako biskup gdański.

Od 28 grudnia 2023 skwer przy zbiegu ulic Przemysłowej i Woskowej (w niedalekim sąsiedztwie kościoła pw. Chrystusa Króla) w Gorzowie Wlkp. - z inicjatywy bpa Adriana Puta i po decyzji prezydenta miasta Jacka Wójcickiego - nosi imię ks. Edmunda Nowickiego.

Reklama

Następnie Ordynariatem Gorzowskim na podstawie wyboru Rady Konsultorów Administracji Gorzowskiej kierował ks. prałat Tadeusz Załuczkowski (jako wikariusz kapitulny i administrator Ordynariatu Gorzowskiego – od 27 stycznia 1951 do 19 lutego 1952). Na podstawie upoważnienia otrzymanego od kard. Stefana Wyszyńskiego, w 1951 r. powołał do istnienia 131 nowych parafii. Zmarł 19 lutego 1952. Ks. prałat Zygmunt Szelążek był kolejnym wikariuszem kapitulnym i administratorem Ordynariatu Gorzowskiego (od 15 marca 1952 do 6 grudnia 1956). Troszczył się o życie duchowe kapłanów oraz o pozyskanie nowych kandydatów do seminarium duchownego, a także o sprowadzenie na Zachód duchownych z innych części kraju. Powołał do istnienia wiele gremiów w dziedzinie duszpasterstwa, liturgii, katechezy. Po nominacji bpa Teodora Benscha na rządcę Ordynariatu Gorzowskiego, ks. Szelążek 6 grudnia 1956 przekazał władzę. Zmarł 30 lipca 1982.

Pierwszym biskupem Ordynariatu Gorzowskiego został bp dr Teodor Bensch (od 6 grudnia 1956 do 7 stycznia 1958). Dwa lata oczekiwał na objęcie rządów. Stało się to możliwe po wydarzeniach październikowych. Po zapoznaniu się z podziałem administracyjnym Ordynariatu erygował 45 nowych parafii w celu usprawnienia działalności duszpasterskiej. Jego największym zadaniem było zapewnienie katechetów po powrocie lekcji religii do szkół. Wówczas katechezą trzeba było objąć ponad pół miliona dzieci i młodzieży. W tym celu bp Bensch organizował w różnych miejscowościach kursy katechetyczne. Zmarł 7 stycznia 1957. Został pochowany w grobowcu w przedsionku katedry gorzowskiej.

Od 8 stycznia 1958 do 6 września 1958 wikariuszem kapitulnym Ordynariatu Gorzowskiego był ks. dr Józef Michalski. Zmarł 6 czerwca 1998.

Reklama

4 lipca 1958 Pius XII mianował biskupem Ordynariatu Gorzowskiego ks. Wilhelma Plutę, który konsekrację biskupią otrzymał z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego 7 września 1958 w katedrze gorzowskiej.

Bp Wilhelm Pluta (rządził Kościołem Gorzowskim jako biskup Ordynariatu Gorzowskiego, Administracji Apostolskiej Gorzowskiej „ad nutum Sanctae Sedis” i biskup Diecezji Gorzowskiej w okresie od 6 września 1958 do 22 stycznia 1986). Za jego czasów (25 maja 1967) Kongregacja Konsystorialna podniosła Ordynariat Gorzowski do rangi administracji apostolskiej zależnej bezpośrednio od Stolicy Świętej. Papież Paweł VI bullą z dnia 28 czerwca 1972 ustanowił Diecezję Gorzowską. Bp Pluta brał udział w Soborze Watykańskim II, a także uczestniczył w 1980 r. w VI sesji Synodu Biskupów na temat małżeństwa i rodziny w życiu Kościoła i świata. Miał głębokie przemyślenia na tematy życia wewnętrznego. Wprowadzał innowacyjne metody duszpasterskie, angażując świeckich w życie Kościoła. Zainicjował nowy styl wizytacji pasterskich z odwiedzinami we wszystkich kościołach i spotkaniami z grupami modlitewnymi i zawodowymi. Kierował do wiernych i księży liczne listy pasterskie, orędzia, komunikaty. Bp Pluta, troszcząc się o duszpasterstwo, opracowywał wiele materiałów dla duszpasterzy, a także publikacje książkowe oraz artykuły naukowe i duszpasterskie. Bardzo zależało mu na owocnym sprawowanym sakramentów świętych i na głębokim życiu wewnętrznym diecezjan. Zginął w wypadku samochodowym 22 stycznia 1986. Został pochowany w grobowcu w przedsionku katedry gorzowskiej. Obecnie trwa proces beatyfikacyjny biskupa Wilhelma Pluty, który jest Sługą Bożym.

Od 19 lipca 1993 do 29 grudnia 2007 biskupem Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej był bp dr Adam Dyczkowski. W okresie jego posługi naszą diecezję odwiedził papież Jan Paweł II (1997 r.). Bp Dyczkowski wspierał aktywność wiernych świeckich. W tym celu promował stowarzyszenia katolickie, w tym Akcję Katolicką i Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. W 2002 r. nastąpiło rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego biskupa Wilhelma Pluty, a w 2003 r. przypadły uroczyste obchody tysiąclecia śmierci Pierwszych Męczenników Polski w Międzyrzeczu. Bp Dyczkowski zmarł 10 stycznia 2021. Został pochowany w krypcie katedry gorzowskiej.

Reklama

W krypcie katedry gorzowskiej jest pochowany również bp Antoni Stankiewicz, który wywodzi się z naszej diecezji. Od 1967 r. przebywał w Rzymie. Był specjalistą prawa kanonicznego i długoletnim pracownikiem Trybunału Roty Rzymskiej i innych organów Kurii Rzymskiej. Przez kilkadziesiąt lat wykładał prawo rzymskie i jurysprudencję rotalną. W latach 2004–2012 był dziekanem Roty Rzymskiej. Był autorem wielu opracowań naukowych z zakresu prawa kanonicznego. Bp Stankiewicz jest uznawany za wielki autorytet w zakresie prawa małżeńskiego i procesowego oraz w historii prawa. Bp Antoni wielokrotnie odwiedzał rodzimą diecezję. Zmarł 4 stycznia 2021.



2024-01-19 22:07

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Coraz większe napięcie w Brukseli...

2024-05-28 21:52

[ TEMATY ]

Unia

Adobe Stock

W Brukseli oraz w paru stolicach poważnych krajów europejskich powstało ogromne napięcie po nagłym ruchu premiera Francji E. Macrona wysuwającym jako pretendenta do głównego stolca w UE Mario Draghiego. Skala niepokoju jest wielka i to nie tylko w szeregach EPP, które zostało tym ruchem całkowicie zaszachowane. EPP jest teraz jak bokser, który wiózł przez trzynaście rund przewagę i czekał na końcowy gong w piętnastej, ale pod koniec 13-ej dostał potężnego sierpa, po którym ledwo utrzymał równowagę. Ale o tym za chwilę.

Podobne wrażenie wywołało wyrzucenie z ID niemieckiej AfD i otwarta już propozycja M. LePen skierowana do G. Meloni, zawierająca propozycję ścisłej współpracy ECR z ID. Zmora powstania bloku porównywalnego swoją siłą z EPP i z S&Dwywołała prawdziwy popłoch w środowiskach lewicowych.

CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.

Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Rzeszów: 25 tys. osób na koncercie uwielbienia „Jednego Serca Jednego Ducha”

2024-05-31 09:24

[ TEMATY ]

Jednego Serca Jednego Ducha

PAP/Darek Delmanowicz

30 maja 2024 r., w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, w Parku Sybiraków w Rzeszowie po raz dwudziesty drugi odbył się koncert „Jednego Serca Jednego Ducha”. W koncercie wzięło udział ponad 25 tysięcy osób.

Koncert „Jednego Serca Jednego Ducha” w Rzeszowie tradycyjnie odbywa się w uroczystość Bożego Ciała w Parku Sybiraków. W wydarzeniu uczestniczą tysiące ludzi z regionu, ale także z Polski i innych krajów Europy. Jak podkreślają organizatorzy, koncert jest formą modlitwy, w której najważniejszy jest Chrystus. To właśnie on gromadzi tak wiele osób na wspólnym uwielbieniu zarówno na miejscu, jak również przez transmisje telewizyjne, radiowe i internetowe.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję