Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Mężczyźni ostoją wiary

Wiele osób żartuje sobie, że obecnie Kościół w Polsce nie jest rzymskokatolicki, a żeńskokatolicki. Stanowczo w świątyniach pojawia się więcej kobiet niż mężczyzn, co daje wrażenie, że uczęszczanie na Msze święte i modlitwa są sprawami mało męskimi.

Niedziela zamojsko-lubaczowska 42/2020, str. VIII

[ TEMATY ]

wiara

ewangelizacja

wspólnoty

Archiwum parafii św. Michała Archanioła

Modlitwa na ulicach Zamościa

Modlitwa na ulicach Zamościa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ten pogląd w ostatnich latach zaczyna się znacząco zmieniać. Psychologowie potwierdzili, że wiarę w domach i rodzinach przekazują kobiety, jednak najsilniej zakorzenia się ona w życiu i duchowości dzieci, gdy mogą brać przykład z ojców. Dlatego problem jest dużo poważniejszy i wymaga zastanowienia się nad nim, ponieważ, jacy współcześni mężczyźni, taki przyszły Kościół. Tak powstała wspólnota Wojownicy Maryi, której założycielem został ks. Dominik Chmielewski.

Spełniona wizja

– Wojownicy Maryi powstali w wyniku bardzo zadziwiającej wizji, którą miałem będąc jeszcze klerykiem w seminarium salezjańskim w Lądzie nad Wartą w 2000 r. Wizja nie była jakąś ekstazą, ale bardzo mocnym wyobrażeniem sali opackiej w seminarium. Kiedy przechodziłem przez nią, zobaczyłem ją wypełnioną mężczyznami. Nie chodziło tu o zniewieściałych chłopców, ale prawdziwych, zdecydowanych mężczyzn, którzy modlili się na różańcu ze wzniesionymi dłońmi. To był 2000 r., kiedy o wspólnotach męskich nikt nawet nie wspominał, dlatego szybko o tym zapomniałem. Wiele lat później, w 2015 r. w Łomiankach, zaczęli przychodzić do mnie mężczyźni, którzy chcieli mieć konferencje tylko dla siebie. W ten sposób zaczęła się tworzyć grupa 40 mężczyzn, która chciała się formować w ten sposób. Gdy przeniesiono mnie do Lądu kontynuowałem te spotkania już w sposób otwarty. Z miesiąca na miesiąc przybywało tam coraz więcej mężczyzn. Pewnego razu wszedłem na spotkanie do sali opackiej i zobaczyłem, że jest po brzegi wypełniona mężczyznami z różańcami w rękach. Wtedy przypomniałem sobie tę wizję z 2000 r. Wiem, że to nie był przypadek – wspominał podczas wywiadu w Krasnobrodzie, ks. Dominik Chmielewski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Na terenie Polski Wojownicy Maryi działają w 60 miastach.

Podziel się cytatem

W ciągu około 4 lat wspólnota zaczęła funkcjonować w 60 miastach w Polsce i w 9 krajach na świecie. Kolejni mężczyźni poszukują Wojowników Maryi, by stać się jeszcze bardziej męskimi i silnymi a jednocześnie by w wierze prowadzić swoją rodzinę przez życie.

Reklama

Z różańcem w ręku

W Zamościu od 3 października przy parafii św. Michała Archanioła ruszył Męski Różaniec, który jest propozycją wynikłą po spotkaniu z ks. Dominikiem Chmielewskim. Wspólna modlitwa różańcowa gromadzi mężczyzn w każdą pierwszą sobotę miesiąca, by w ten sposób wynagrodzić Niepokalanemu Sercu Maryi. Opiekunem grupy jest ks. Patryk Obszyński, wikariusz parafii pw. św. Michała Archanioła.

– Jesteśmy wezwani do obrony rodziny, obrony wiary, Kościoła, pod sztandarem naszej Matki i Królowej. To piękne wezwanie na dzisiejsze czasy, gdy widzimy, jak rodzina jest zagrożona, atakuje się świętość małżeństw i rodzin, by wzywać mężczyzn do obrony tego, co dla nich najświętsze, ich wartości a także wiary – powiedział ks. Patryk Obszyński.

To czas odnowy dla mężczyzn. W czasach, które poddają w wątpliwość ilość płci oraz to, w jaki sposób powinna wyglądać współczesna rodzina, Maryja wydaje się powoływać do walki o wartości mężczyzn, którzy staną w obronie Chrystusa, Kościoła, Jej, każdej rodziny i każdego niewinnego życia, które nie może obronić samo siebie.

2020-10-14 10:49

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jezus, miłość, małżeństwo…

Niedziela warszawska 2/2022, str. IV

[ TEMATY ]

ewangelizacja

Archiwum rodzinne

Ramona i Jan Figat prowadzą Fundację Jednym Sercem od 2018 r. Na zdjęciu z synem Filipkiem

Ramona i Jan Figat prowadzą Fundację Jednym Sercem od 2018 r. Na zdjęciu z synem Filipkiem

To trzy zasadnicze kierunki, które postawili sobie za cel, poświęcając swój czas na dzieła ewangelizacyjne. Mają jednak przekonanie, że całe ich życie na tym świecie ma być ewangelizacją, czyli wskazywaniem na Jezusa Chrystusa.

To zwykle ciężka praca, wymagająca wyrzeczeń, poza tym bardzo często nie widać jej owoców. Tak, takie jest zwykle doświadczenie ewangelizacji. Jednak ci, którzy zaprosili Ducha Świętego do swojego życia, już nie będą chcieli zachować Go tylko dla siebie.

CZYTAJ DALEJ

Św. Norbercie Biskupie! Czy Ty nie lubisz Polaków?

Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie.
Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji.
Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich.
Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło.
W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja.
Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.

CZYTAJ DALEJ

Jubileusz w Jakubowie

2024-06-06 13:35

Ogólnopolskie stowarzyszenie Bractwo św. Jakuba Starszego Apostoła z siedzibą w Jakubowie świętuje 20-lecie działalności. Uroczystościom jubileuszowym z udziałem biskupów naszej diecezji przewodniczy bp Wiesław Lechowicz z Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego.

Najpierw była Msza św., a po niej wspólna agapa. Tak członkowie ogólnopolskiego stowarzyszenia Bractwo św. Jakuba rozpoczęli obchody swojego jubileuszu istnienia. Na wspólne świętowanie przybyli członkowie stowarzyszenia m.in. z Ośna Lubuskiego, Brzeska, Piotrkowa Kujawskiego i Szczyrku. Są także przedstawiciele służb mundurowych i górników. - Przez te 20 lat postawiliśmy sobie za zadanie odtwarzanie kultu św. Jakuba, by mówić i przypominać ludziom, że był ktoś taki, który jako pierwszy z grona apostołów oddał życie za Chrystusa, wcześniej 11 lat głosząc Ewangelię – mówi ks. Stanisław Czerwiński, kustosz z Jakubowa, gdzie w 2007 r. zostało ustanowione przez bp. Adama Dyczkowskiego pierwsze w Polsce sanktuarium św. Jakuba. - Pierwszym zadaniem naszego Bractwa jest odtwarzanie szlaków św. Jakuba. Drugie to troska o pielgrzymów, których jest coraz więcej, kroczących szlakami po Polsce. Trzecie to troska o kościoły i świątynie, stąd po trzech latach od utworzenia Bractwa, w 2007 r., tu w Jakubowie, powstało to pierwsze w Polsce sanktuarium św. Jakuba. Dzisiaj jest już ich siedem. Staramy się w tym roku także o pierwsze sanktuarium na Litwie w jednej z miejscowości koło Kłajpedy – dodaje kustosz. Podkreśla, że członkowie Bractwa już myślą o przygotowaniach do kolejnego Roku Jakubowego, który przypada w 2027 r.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję